این موضوع باعث شد که آنها به این نتیجه برسند که جمعیت بسیاری از ستاره‌های فوق‌سریع در جهان هستند که ستاره‌شناسان هنوز آنها را کشف نکرده‌اند.
وقتی مواد از ستاره روی سطح یک کوتوله سفید می‌افتند، باقیمانده ستاره جرم جمع می‌کند. این معنی را می‌توان گفت که پروسه اهدای مواد ستاره‌ای می‌تواند برای عبور از چاندراار را به کوتوله سفید انجام دهد و در نتیجه، باعث ایجاد یک ابرنواختر نوع یکم شود. این پدیده‌ها نه تنها برخی از درخشان‌ترین‌های جهان را تشکیل می‌دهند، بلکه آن قدر یک‌نواخت هستند که ستاره‌شناسان از آنها به عنوان «شمع‌های استاندارد» می‌سازند، زیرا می‌توانند آنها را برای گرفتن فواصل کیهانی به کار ببرند.
پژوهشگران «مرکز اخترفیزیک هاروارد اسمیتسونین»، از کشف ستاره‌های نسل خبر دادند که با سرعت فوق‌العاده بالا در مسیر حرکت شیری حرکت می‌کنند.
این پژوهش، در «مجله باز اخترفیزیک» به چاپ رسید.
چهار ستاره دیگر نیز در بخش سرعت تنبل و همگی با سرعت بیش از 100 کیلومتر در حرکت می‌شوند. این ستاره‌ها با سرعتی بالا در حرکت شیری کهکشان می‌کنند که سرعت لازم را برای فرار از تأثیر گرانشی کهکشان ما دارند. این سرعت با نام «سرعت گریز»(Escape velocity) نیز شناخته می‌شود.
پژوهشگران در مقاله خود نوشتند: اگر توجه به ابرنواخترهای نوع یک ای، ستاره D6 را تولید کند، احتمالاً بیش از 10 میلیون عدد از آنها را به فضای بین کهکشانی پرتاب کرده است.
اما، این یک جوانمردانه است و پژوهشگران معتقدند مثالی که ما ستاره‌های پرسرعت را به سمت همسایگان خود پرتاب کرده‌اند، کهکشان‌های دیگری نیز با سرعت فوق‌العاده را به سمت ما پرتاب می‌کنند. این معناست که احتمالاً تعداد زیادی از ستاره‌های کم‌نور فراری وجود دارند که از گروه‌های محلی راه شیری پرتاب شده‌اند.
این ستاره‌های جدید در کهکشان راه شیری کشف شده‌اند اما همگی روزی با سرعتی بیش از 100 کیلومتر در از کهکشان ما خارج می‌شوند که سرعت آنها را به حدود 55 کیلومتر در ثانیه می‌رسانند. پژوهشگران معتقدند آنها اولین ستاره‌هایی هستند که توسط کهکشان راه شیری به فضای پرتاب می‌شوند.
البدری و همکارانش از خروجی نور شمع‌های استاندارد نوع یکم، برای محاسبه سرعت پرتاب ستاره‌های فراری استفاده می‌کنند. آنها دریافتند که سرعت ایجاد ستاره‌های پرسرعت، با سرعت حرکت ابرنواخترهای نوع یکم مطابقت دارند و این نشان می‌دهد که بسیاری از این رویدادها می‌توانند انفجارهای D6 باشند.
پژوهش‌های جدید نشان می‌دهند که این ستاره‌های رکوردشکن به ترتیب با سرعت باورنکردنی ۲۲۸۵ کیلومتر در ثانیه و ۱۶۹۴ کیلومتر در حرکت می‌شوند. ستاره J0927، بیشترین سرعت گردش به دور خورشید را دارد که تا به حال دیده شده است. به طوری که اگر یک جسم زمینی باشد، می‌توان بین نیویورک و میسی‌سی‌پی کمتر از یک حرکت حرکت کرد. یک جسم با این سرعت می‌تواند در یک ساعت، ۶۹۴ بار دور زمین بچرخد.
انتهای پیام
این امر می‌دهد که ستارگان فراری، ستاره‌های کوتوله سفید منحط هستند و بیشتر از این ایده حمایت می‌کنند که آنها با سرعت بسیار زیاد توسط یک ابرنواختر D6 منفجر شده‌اند.
ابرنواخترهای D6 زمانی پدید می‌آیند که کوتوله‌های سفید، هلیوم را به جای هیدروژن از لایه‌های بیرونی ستاره همراه خود می‌گیرند. گمان میرود که ستاره همراه، کوتوله سفید دیگری باشد. بنابراین میزان هلیوم دو برابر می شود. این امر، انفجار بزرگ دوم را به همراه دارد. بدین ترتیب، دوگانه شکل می‌گیرد که در نتیجه آن، کوتوله سفید همراه به عنوان یک ستاره فراری با سرعت زیاد پرتاب می‌شود.
به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، شش ستاره جدید فوق‌العاده سریع کشف‌شده‌اند که در حال مسابقه دادن در کهکشان راه شیری هستند. دو ستاره بیشتر هستند و با نام‌های «J0927» و «J1235» که می‌شوند، سریع‌تر از هر جرم دیگری از این نوع که تا به حال دیده شده است، حرکت می‌کنند.
البدری توضیح داد: ترکیب ستارگان فراری، بسیار غیرمعمول است. همه ستاره‌های راه شیری دارای جوی هستند که از هیدروژن و هلیوم تشکیل می‌شوند اما این هیدروژن یا هلیوم بیشتر از کربن و کربن تشکیل شده است.
تصویری از یک ستاره پرسرعت در حال فرار از «ابر ماژلانی بزرگ»
«کریم البدری» (کریم البدری)، پژوهشگر «مرکز اخترفیزیک هاروارد اسمیتسونین» (CFA) و سرپرست این پروژه گفت: این ستاره‌ها خارق‌العاده هستند زیرا بسیار سریع‌تر از ستاره‌های عادی هستند که حرکت شیری می‌کنند. از آنجا که سرعت آنها از سرعت گریز کهکشانی بیشتر است، به زودی به فضای بین کهکشانی پرتاب خواهد شد. ما به دنبال اجرايي از اين دست بوديم و اميد داشتيم كه وجود داشت اما ويژگيهاي آنها با آنچه ما انتظار داشتيم، متفاوت بود.