دانش‌آموزان دانشگاه «دوک» در کشفی جالب دریافتند که گوش‌های ما با چشمانمان و بالعکس صحبت می‌کنند. آنها می‌گویند ما را در واقع می‌توانیم حرکت چشم‌ها و هدفی را که چشم‌ها به آن نگاه می‌کنند، فقط از روی صداهای ضبط شده با یک میکروفن در کانال گوش تخمین بزنیم.
به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، در سال ۲۰۱۸ پژوهشگران دانشگاه «دوک» کشف کردند که وقتی چشم‌ها حرکت می‌کنند، گوش‌ها یک زمزمه کوچک و نامحسوس تولید می‌کنند و برعکس می‌کنند.
اکنون تحقیقات با پیگیر آن مطالعه خود را بررسی کردند که آیا تکانه‌های ضعیف تولید شده توسط اعضای بدن حاوی اطلاعات جامعی در حرکات چشم است یا خیر.
تخمین موقعیت چشم از روی صداهای گوش
دکتر جنیفر گرو استاد بخش روانشناسی و علوم اعصاب و نوروبیولوژی در دانشگاه دوک و نویسنده ارشد این مطالعه گفت: شما می‌توانید در حرکت چشم‌ها و موقعیت هدفی را که چشم‌ها قرار است به آن نگاه کنند، فقط از روی صداهای ضبط شده با یک میکروفون در کانال گوش تخمین بزنید.
گرو و همکارانش دریافتند که قادرند صدای گوش را به کجا می اندازند با نگاه کردن به هر کسی که نگاه می کند، تخمین بزنند.
گرو اکنون بر این باور است که این صداهای خاموش توسط حرکات چشم ایجاد می‌کند تا مغز را کند کند که یا ماهیچه‌های گوش میانی را معمولاً به تضعیف صداهای بلند کمک می‌کند یا سلول‌های مویی که به تقویت صداهای کمک می‌کند، راحت کند.
پژوهشگران می‌گویند این صداها حتی ممکن است به تقویت افراد کمک کنند و این کشف جدید ممکن است برای بهبود آزمایشات بالینی شود.
استفان لویچ دانشجوی فارغ التحصیل روانشناسی و عصب شناسی از دانشگاه دوک و یکی از نویسندگان اصلی این پژوهش می‌گوید: اگر هر قسمتی از گوش قوانین خاصی را برای انتخاب پرده گوش ایجاد کند، می‌توان از آنها به عنوان یک ابزار بالینی برای ارزیابی هر قسمتی استفاده کرد. از آناتومی گوش نادرست عمل می‌کند، استفاده کرد.
پژوهشگران برای کشف‌هایی که برای اولین بار در سال ۲۰۱۸ انجام شد، ۱۶ فرد با بینایی و شنوایی طبیعی را به آزمایشگاه گرو در دوره‌ام دعوت کردند تا در یک آزمایش سنجش چشم شرکت کنند.
تحلیل و تحلیل‌های صوتی
شرکت‌کنندگان به یک نقطه سبز رنگ روی صفحه رایانه نگاه کردند، سپس آن را با چشمان خود ردیابی کردند و در حالی که ناپدید می‌شدند و دوباره در بالا، پایین، چپ یا راست ظاهر می‌شدند. این به پژوهشگران مجموعه‌های متنوعی از آزمایش‌های صوتی را ارائه کرد که هنگام حرکت چشم‌ها به صورت افقی، عمودی یا مورب می‌شد.
سپس مهم‌ترین حرکات چشم و صداهای مربوط به گوش را ضبط می‌کنند که به آنها اجازه می‌دهند رمز صداهای گوش را کشف کنند و تنها با تحلیل و تحلیل این زمزمه‌ها، مکان‌هایی را که افراد به آن نگاه می‌کردند، تخمین بزنند.
لویچ گفت: از آنجایی که حرکت مورب چشم یک مؤلفه افقی و عمودی است، همکار من دیوید مورفی متوجه شد که می‌توان این دو مؤلفه را برداشت و حدس زد که اگر آنها کنار هم قرار بگیرند، چه می‌شوند یا برعکس، یک نوسان می‌توانند ببینند. به پیش‌بینی این می‌شود که شخصی ۳۰ درجه به سمت چپ نگاه می‌کند.
مراحل بعدی این مطالعه شامل ارزیابی این است که آیا این صداهای گوش واقعاً بر ادراک تأثیر می‌گذارند یا خیر. این فرآیند مستلزم بررسی این است که آیا گوش‌ها می‌توانند به طور خودکار یک وظیفه محلی‌سازی را انجام دهند.
این مطالعه در مجله National Academy of Sciences منتشر شده است.
انتهای پیام