بازیابی حس بویایی پس از کوید-۱۹ با تزریق در بینی

به گزارش ایسنا و به نقل از مدیکال‌اکسپرس، زارا پاتل (زارا پاتل)، استاد گوش و حلق و بینی در دانشکده پزشکی استنفورد، سال‌هاست که از دست رفتن حس بویایی را به عنوان علامتی از بیماری‌های مورد مطالعه قرار می‌دهد.

او می‌گوید: بسیاری از ویروس‌ها باعث می‌شوند از بین رفتن حس بویایی می‌شوند، بنابراین برای ما به متخصص بینایی تعجب‌آور نبود که متوجه شدیم کوید-۱۹ باعث از بین رفتن حس بویایی و چشایی شد. ما انتظارش را داشتیم. پاتل همچنین می‌دانست که این وضعیت می‌تواند ادامه یابد و درمان‌های کمی برای آن در حال انجام باشد.

بر اساس یک نظرسنجی در سال 2022 که توسط پاتل و همکارانش صورت گرفت، حدود 15 درصد از افرادی که از دست دادن بویایی ناشی از کووید-19 می‌گذرند، را تجربه کرده‌اند. این یعنی ۹ میلیون نفر در ایالات متحده آمریکا با این عارضه دست به گریبان هستند و تعداد آن‌ها در حال افزایش است. بسیاری از کسانی که از دست دادن بویایی را گزارش کرده اند، از دست دادن حس چشایی نیز گزارش داده اند، زیرا بویایی جزء اصلی تجربه ما از طعم غذا است.

اکنون تیم پاتل با استفاده از تزریق پلاسمای غنی از پلاکتی که از خون خود بیمار گرفته شده است، راه را برای درمان دست‌آمیز طولانی‌مدت حس بوی مرتبط با کووید-۱۹ مورد آزمایش قرار داده است. در یک کارآزمایی بالینی با حضور 26 شرکت کننده، احتمال بهبودی در افرادی که این درمان را دریافت کرده بودند، 5/11 برابر بیشتر از بیمارانی بودند که داروها را تزریق کردند. این مطالعه در روز ۱۲ دسامبر ۲۰۲۲ در انجمن بین‌المللی آلرژی و راینولوژی منتشر شد.

پلاسمای غنی از پلاکت شکل غلیظی از پلاسما است و پلاسما قسمت مایع خون است که سلول‌های خونی و اجزای خون از آن حذف می‌شوند. این منبع غنی از پلاکت‌ها و مهمتر از همه، فاکتورهای رشد است که به کمک کمک می‌شوند. می‌شود که پلاسمای غنی از پلاکت برای درمان آرتریت خفیف در مفاصل، کاهش چین و چروک صورت و حتی رشد مجدد موها هنگام تزریق به پوست سر کاربرد دارد.

پاتل نسبت به چنین درمانی مطمئن نبود، اما مطالعه‌ای که نشان می ‌داد تزریق پلاسمای غنی از پلاکت به اندازه جراحی در درمان سندرم تونل کارپال که در نتیجه‌ی آسیب رسیدن به عصب مچ دست ایجاد می‌شود، موثر است، او را مجذوب این درمان کرد. او می‌دانست که از دست دادن حس بویایی ناشی از کووید-۱۹ نیز یک مشکل عصبی است، که در آن بیماری‌ها باعث افزایش‌مدت می‌شوند، از درمان صحیح اعصاب در حفره بینی می‌شود. این اعصاب به مغز متصل می‌شود و به طور معمول هر سه تا چهار ماه یک بار می‌شوند.

یک حمله مخفیانه

ویروس سارس-کوو-۲ مستقیما سلول‌های عصبی را هدف قرار می‌دهند، بلکه به سلول‌های پشتیبان معروف به سلول‌های «sustentacular» حمله می‌کنند که گیرنده‌های ACE-۲ را می‌کنند و از آنها برای آلوده کردن سلول‌ها استفاده می‌کنند. این سلول‌ها در اصلاح صحیح اعصاب نقش دارند، بنابراین ممکن است به این سلول‌ها آسیب وارد شود که طول مدت آن‌ها را دستکاری کند.

پاتل پیش از این یک مطالعه آزمایشی کوچک انجام شده است که ایمنی تزریق پلاسمای غنی از پلاکت را در حفره بینی هنگام ابتلا به بیماری کووید-۱۹ نشان می‌داد، بنابراین برنامه‌های خود را برای انجام یک آزمایش بزرگتر انجام می‌دهند تا به طور خاص برای درمان کاهش پیدا کنند. بویایی مرتبط با کوید-19 تمرکز کند.

همه شرکت‌ها اعلام کردند که به کوید-۱۹ مبتلا شده‌اند و از دست رفتن بویایی در آن‌ها بین ۶ تا ۱۲ ماه طول کشیده است. آنها همچنین باید پیش از آزمایش درمانهای دیگر مانند تمرین بویایی و استروئیدی را امتحان کنند.

پاتل می‌گوید: می‌خواستم مطمئن شوم که هر مداخله درمانی که مطالعه می‌کنم، جایگزین یا معادل درمان‌های قبلی نیست، بلکه بیشتر از آن استفاده می‌کند.

نیمی از شرکت‌کنندگان هر دو هفته یک بار به مدت شش هفته تزریق پلاسمای غنی از پلاکت را در بافت درونی داخل حفره بینی دریافت کردند، در حالی که نیمی دیگر مطابق همان برنامه دارونما بود. نه شرکت کنندگان و نه محققین نمی‌دانستند کدام یک را می‌گیرند.

آزمایش بویایی

بازیکنان بویایی را با استفاده از یک تست استاندارد بویایی به نام «Sniffin’ Sticks» ارزیابی می کنند. این آزمون شامل وسیعی از بوهای خوشایند مانند بوی گل و بوهای بد مانند تخم مرغ فاسد می‌شد و شرکت‌کنندگان در شناسایی بوها، تشخیص بوها و قدرت آنها امتیاز می‌کردند.

زمانی که اولین سه ماه پس از اولین تزریق شرکت‌کنندگان را بررسی کردند، امتیاز گروه‌هایی که پلاسمای غنی از پلاکت دریافت کردند به طور متوسط ​​۶.۲۵ افزایش یافته و افزایش امتیاز آن‌ها ۳.۷ بیشتر از گروه دارونما بود. 57.1 درصد از گروهی که پلاسمای غنی از پلاکت دریافت کرده بود، بهبود قابل توجهی از نظر بالینی نشان داد، در حالی که تنها در 8.3 درصد از گروه دارونما بهبود یافت.

جالب اینجاست که وقتی شرکت‌کنندگان با بویایی خود را ارزیابی کردند، هر دو گروه بهبود مشابهی را گزارش کردند. پاتل می‌گوید که مطالعات قبلی نشان می‌دهد که بهبود ذهنی همیشه با بهبود عینی مطابقت ندارد.

او افزود که بهبود در گروه دارونما تا حدی می‌تواند ناشی از اثر دارونما باشد و همچنین می‌تواند نشان دهد که بهبودی خود به خودی می‌تواند حتی پس از شش ماه اتفاق بیفتد.

این مطالعه از دست دادن چشایی را ارزیابی کرد اما بازیابی بویایی احتمالاً به بازیابی حس چشایی نیز کمک می‌کند.

پاتل اکنون تزریق پلاسمای غنی از پلاکت را به بیماران خارج از آزمایش می‌کند.

انتهای پیام