گروهی از سیب‌زمینی‌ها و مقدار نمک کلرید منیزیم برای ساختن یک آجر استفاده می‌کنند که می‌توان از آن برای ساخت خانه در فضایی استفاده کرد.
او افزود: و به هر حال، فضانوردان احتمالاً نمی‌خواهند در خانه‌های ساخته شده از خون‌های آسیب دیده زندگی کنند.
یکی از چالش‌های متعدد ساخت و ساز در این فضا است که نیاز به ساختن ساختمانی مقرون به صرفه تولید در محل مورد نیاز است. حمل آجر و ملات سنتی به سایر سیارات بسیار گران است.
اکنون، تیمی که پیش از این استروکریت(AstroCrete) را از خون، زخم و خاک مریخ ساخته بود، دست به ساخت استارکریت(StarCrete) زده است که کمی خوش طعم است و از گرد و غبار فرازمینی، منتشر شده سیبزمینی و مقداری نمک ساخته می شود. . این تیم می‌گوید که به اندازه کافی قوی است که با آن خانه ساخته شود.
علاوه بر این برای این فناوری‌های ساختمانی کنونی هنوز به سال‌ها توسعه می‌یابد و به انرژی قابل‌توجه و تجهیزات سنگین نیاز دارند که همگی هزینه و پیچیدگی را می‌افزایند. استارکریت به هیچ یک از این موارد نیاز ندارد و بنابراین ماموریت را ساده می‌کند و آن را ارزان‌تر و امکان پذیرفتن می‌کند.
این تیم از خاک شبیه‌سازی‌شده‌ای مریخ است که با ناشتا مخلوط شده بود استفاده می‌کردند و دریافت می‌کردند که نمک کلرید منیزیم، استحکام آجرهای آنها را تا حد زیادی بهبود می‌بخشد. این نمک را می‌توان از سطح مریخ یا حتی از اشک‌های فضانوردان به دست آورد.
با توجه به اینکه حدود هشت درصد از انتشار کربن دی‌اکسید جهان ناشی از تولید سیمان و بتن است، یک جایگزین قوی و سبز می‌تواند گزینه‌های خوشایند برای سیاره‌های ما باشد.
مشتریان دریافتند که یک کیسه ۲۵ی چیپس سیبزمینی، نشان‌دهنده کافی برای تولید نزدیک به نیم تن استارکریت یا ۲۱۳ آجر را دارد. برای درک بهتر میزان مصالح مورد نیاز باید گفت که یک خانه سه خوابه حدود ۷۵۰۰ آجر دارد.
از جمله مواردی که برای ساخت و ساز روی ماه در نظر گرفته شده است استفاده از غبار ماه و موادی است که می‌توانند الکتریسیته تولید کنند. این در حالی است که برای ساخت و ساز روی مریخ، پژوهشگران بدون نیاز به پخت و اجباری چاپ سه بعدی با استفاده از مواد معدنی سیاره‌ها را می‌توان در نظر گرفت.
این مطالعه در مجله «Open Engineering» منتشر شده است.
محققانی که به فناوری فناوری جدید مواد ساختمانی پایدار با نام «DeakinBio» را راه‌اندازی کرده‌اند، اکنون امیدوارند که بلوک‌های بیوکام‌پوزیت خود را از آزمایشگاه‌های خارجی خارج کنند و حلالی قوی برای چسباندن حساس به محیط زیست بیابند تا استارکر را برای محیط زیست دوست‌دار کنند.
آلد رابرتز(آلد رابرتز)، محقق ارشد این پروژه می‌گوید: از آنجایی که ما نشان می‌دهیم به عنوان غذا برای تولید محصول، منطقی است که به عنوان یک عامل اتصال دهنده مواد به جای خون انسان نگاه می‌کند.
بیشتر بخوانید؛
انتهای پیام
هنگام آزمایش، استارکریت دارای مقاومت فشاری ۷۲ مگاپااسکال(MPa) بود که بیش از دو برابر سختی بتن معمولی(۳۲ مگاپااسکال) بود. وقتی استارکریت از گرد و غبار ماه ساخته شد، سختی آن به بیش از 91 مگاپااسکال رسید. سختی استروکریت که مصالح قبلی این تیم حدود 40 مگاپااسکال بود اما عیب آن را تولید می کرد این بود که برای این بنای ساختمانی نیاز به منبع خون مداوم وجود داشت.