این اولین باری است که چنین پدیده‌ای دیده می‌شود و زمانی که محققان در حال بررسی تصاویر بودند، آن را به طور تصادفی دیدند. ون داکوم گفت: این یک شانس است که ما به طور تصادفی با آن روبه‌رو شدیم. من در حال اسکن کردن تصویر هابل بودم که متوجه شدم ما یک خط کوچک داریم و فکر می کنم پرتو کیهانی به دوربین برخورد کرده و یک مانع تصویربرداری خطی ایجاد کرده است. وقتی پرتوهای کیهانی را حذف کردند، متوجه شدیم که هنوز آنجاست. آن خط شبیه چیزی که قبلا دیده بودیم نبود.
سیاه‌چاله از آن زمان در حال سفر کردن در فضا است و اکنون گروهی از ستارگان با سن حیرت‌آور200 هزار سال نوری به دنبال آن می‌شوند. به نظر می‌رسد این اثر به این دلیل رخ می‌دهد که سیاه‌چاله در حال برخورد با ابرهای گازی است و دنباله‌ای از گاز گرم را به جا می‌گذارد و محیطی دنج را برای تشکیل ستاره‌ها ایجاد می‌کند.
انتهای پیام
منبع
این پژوهش، در «The Astrophysical Journal Letters» به چاپ رسید.
پژوهشگران هنگام بررسی داده‌های «تلسکوپ فضای هابل»، دنباله‌های ستارگان را دیدند که در پی یک حرکت سیاه‌چاله می‌شوند.
بیشتر سیاه‌چاله‌های بسیار بزرگ موسوم به سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم، در مرکز کهکشان‌ها قرار دارند، اما گاهی اوقات این پدیده‌های شگفت‌انگیز را می‌توان به تنهایی در فضای معمارانه پیدا کرد. این نمونه در سیاه‌چاله تازه با جرم ۲۰ میلیون خورشید صدق می‌کند که با سرعت فوق‌العاده‌ای در آسمان می‌چرخد. تولد این سیاه‌چاله احتمالاً با ادغام دو کهکشان آغاز شد که هر کدام دارای سیاه‌چاله‌های بزرگ خود بودند و یک سیستم دوتایی را تشکیل دادند. سپس، کهکشان سوم نزدیک شد و در هرج‌ومرج ناشی از ادغام سه سیاه‌چاله، یکی از آنها بیرون انداخته و به فضا فرستاده شد. این روند آنقدر سریع بود که اگر در منظومه شمسی ما رخ می‌داد، در ۱۴ دقیقه از زمین به ماه می‌رسید.
به گزارش ایسنا و به نقل از دیجیتال ترندز، سیاه‌چاله‌ها ممکن است به عنوان هیولاهای ترسناکی شهرت داشته باشند که هر چیزی را که با آنها در تماس قرار می‌گیرند، می‌بلعند، اما آنها می‌توانند نیروهایی برای خلقت باشند و به شکل‌گیری ستاره‌های جدید کمک کنند. پژوهش‌های اخیراً با استفاده از «تلسکوپ فضای هابل» (HST)، دنباله‌های بزرگ و غیرمنتظره از ستارگان را مشاهده می‌کنند که در پی یک سیاه‌چاله سرکش در حال شکل‌گیری هستند.
«پیتر ون داکوم» (Pieter van Dokkum)، پژوهشگر «دانشگاه ییل» (Yale University) گفت: ما باور داریم که در این سیاه‌چاله، یک رد پا را می‌بینیم که برای ایجاد آن، گاز سرد می‌شود و می‌توان ستاره‌ها را تشکیل داد. . بنابراین، ما به شکل‌گیری ستاره‌ای نگاه می‌کنیم که به دنبال سیاه‌چاله حرکت می‌کند. آنچه ما می‌بینیم، پیامدهای آن است. مانند رد پشت یک کشتی، ما دنباله پشت سیاه‌چاله را می‌بینیم.