چه چیزی است که محاسبات ستاره شناسان اشتباه نیست و در واقع بقایای ابرنواخترها در کهکشان وجود دارند، اما این مهم است که آنها مشخصا از اکثر ابزارهای ما پنهان هستند.
پژوهشگران میگویند این شروع تازه، چرا که هر دو تلسکوپ در حال حاضر برای پروژههای طولانیمدتی استفاده میکنند که تعداد زیادی از راههای شیری را میترسانند و منطقهای حدود صدها نفر از این تصویر را با همان سطح جزئیات به تصویر خواهند کشید.
حبابهای درخشانتر در تصویر حاضر، بقایای ابرنواختر هستند، در حالی که لکههای سبز نشاندهنده گاز هیدروژن بین آنها هستند که میتوانند به تولد استارگان جدید کمک کند.
اما داستان به همین سادگی نیست. ستاره شناسان بر اساس و چگالیکش راه شیری محاسبه کرده اند که ما باید بقایای ابرنواختر را تا پنج برابر بیشتر از آنچه کشف شده است، ببینیم. این موضوع یک سوال روشن ایجاد میکند که پس این بقایا کجا هستند؟
در کهکشان خودمان بهطور در هر قرن یک یا دو ابرنواختر رخ میدهد که برخی از آنها نیز در پسِ غبارِ کهکشان پنهان میشوند. آخرین ابرنواختر قطعی که در راهشیری دیده شد، ابرنواختر کپلر در سال 1104 میلادی بود، اما اخترشناسان بهویژه رصدگران آماتورها بسیار را در سایر موارد کشف کردند.
ابرنواختر(Supernova) یک انفجار عظیم و درخشان ستارهای است. این انفجار زمانی رخ می دهد که یک ستاره پرجرم در حال مرگ، شروع به خاموش شدن می کند. آنگاه بهطور کامل منفجر میشود و بسیار زیاد نور تولید میکند و ستاره به صورت یک تپاختر یا ستاره نوترونی و یا شاید سیاهچاله برجای میماند.
ستاره شناسان میگویند این دو تلسکوپ در نهایت میتوانند ۱۵۰۰ بقایای ابرنواختر جدید را به ما نشان دهند.
انتهای پیام
منبع
برخی از ستارگان وقتی به پایان عمر خود میرسند، به عنوان یک ابرنواختر منفجر میشوند و ابری از مواد در حال گسترش را از خود به جای میگذارند.
در این حادثه، ستاره ماده خود را به فضا پرتاب میکند و ممکن است درخشندگی آن به مدت چند روز از کل یک کهکشان هم بیشتر باشد. گفتنی است که هنوز هم میتوانم بقایای درخشان ستارههای منفجر شده را که صدها یا هزاران سال پیش از هم پاشیدهاند، ببینم.
یک تصویر ترکیبی از دادههای تلسهای رادیویی پارک و ASKAP بقایای ابرنواختر را نشان میدهد که شناسایی نشده است.
ابرنواخترها به قدری درخشان هستند که حتی یکی از همین ابرنواخترها در گذشته، در چین و در روز با چشم غیر مسلح مشاهده شده است.
ابرهای گازی شبحمانند به لطف ترکیب نقاط قوت هر تلسکوپ رادیویی، توجه میکنند. در تصویر پارکس، این منطقه به شکل یک مه سبز رنگ با دو گوی قرمز درخشان به نظر میرسد. تصویر ASKAP نیز جزئیات بقایا را نشان می دهد، اما تصویری از نحوه اتصال آنها به ما نشان نمی دهد. با این حال، با ترکیب این تصاویر با هم، یک گورستان ستارهای نامرئی را عیان میکند.
این دو تلسکوپ رادیویی با ترکیب قدرتهایشان، منطقهای حدود یک درصد از صفحه کهکشان راه شیری را ترسیم کردند. در اين منطقه معمولاً هفت مورد بقاياي ابرنواختر قابل مشاهده است، اما تصوير جديد حاصل از تركيب اين دو تلسكوپ راديويي از 20 مورد جديد را هويدا كرد.
به گزارش ایسنا و به نقل از نیو اطلس، مدلهای ساختهشده از جهان هستی پیشبینی میکنند که بقایای ابرنواخترها باید بسیار رایجتر از آنچه هستند، باشند. اکنون، تصویری از تلسکوپهای رادیویی حساس نشان میدهد که این بقایا از دید ما پنهان ماندهاند.
الان ستاره شناسان برای شناسایی آنها، مشاهدات دو تلسکوپ رادیویی در استرالیا، یک تلسکوپ رادیویی معروف پارکس(Parkes) و ASKAP را که هر کدام دارای امکانات متفاوتی هستند، ترکیب کردند. تلسکوپ رادیویی پارکس قادر است که بهطور مشخصتری را ثبت و ضبط کند، در حالی که رصدهای ASKAP رادیویی بالاتری دارند و بسیار خوبی ارائه میدهند.